John Körmeling

Het werk van Körmeling beweegt zich op grens tussen kunst en architectuur. Hij studeerde architectuur aan de Technische Universiteit in Eindhoven, waar hij in 1981 zijn studie voltooide.

Kenmerken werk

Een aantal van zijn ontwerpen zijn gebouwen zonder functie, folies. Hij maakt veel gebruik van stalen puien, waarbij hij zich voor de detaillering liet inspireren door de Van Nellefabriek en Sanatorium Zonnestraal. Zijn gebouwen en kunstwerken zien eruit als kermisattracties door knipperende verlichtte teksten. In 1991 leidt "De negende van OMA", een kunstwerk van witte neonletters tot rechtszaken.+OMA van John Körmeling mag het dak niet op, Cathérine van Houts, Het Parool, 19-2-1991 De bejaarde bewoners van het negende gerealiseerde gebouw van architectenbureau OMA willen niet dat het op het dak wordt geplaatst. Het wordt uiteindelijk niet gerealiseerd.

Bekende kunstwerken van Körmeling zijn een reuzenrad voor auto's, het Drive-inn wheel (1999) in Utrecht, Kunstwerk "1989" op de Hillekop-toren van Mecanoo, het lichtobject "HAHA HIHI" (1993) in de vertrekhal van Schiphol en het ronddraaiende Rotondehuis in Tilburg.

Onderscheidingen

Körmeling ontving diverse prijzen voor zijn werk, waaronder de Rotterdam-Maaskantprijs (1985), de Landen Kunstenprijs (1991), de David Roëll Prijs voor de beeldhouwkunst (2000), de Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek (2006), de Wilhelmina-ring (2009), een landelijke oeuvreprijs voor beeldhouwers, en DDA Golden Eye voor het Nederlands paviljoen Happy Street op de World Expo in Shanghai (2010). In 2010 werd Körmeling benoemd tot officier in de orde van Oranje-Nassau. Sinds 2020 is hij lid van de Akademie van Kunsten.