Deconstructivisme

Kenmerken van deze stroming zijn chaotische en gefragmenteerde gebouwen die schots en scheef staan. Klassieke architectonische ordening als harmonie, continuïteit of symmetrie is afwezig. De ruimtelijk en constructief complexe ontwerpen hebben een divers materiaal- en kleurgebruik.

Oorsprong

In 1988 organiseerden Philip Johnson en Mark Wigley de tentoonstelling Deconstructivist Architecture in het Museum of Modern Art te New York met werk van Libeskind, Koolhaas, Hadid, Eisenman, Tschumi, Coop Himmelb(l)au en Gehry. Veel van deze architecten hadden op dat moment nog weinig of niks gerealiseerd.

Hoogtepunt in deze stroming is de brandweerkazerne van Vitra in Weil am Rhein van de Brits-Iraakse architecte Zaha Hadid. Enkele architecten laten zich inspireren door het Russische Constructivisme van Leonidov en Melnikov uit het begin van de twintigste eeuw. Net als postmodernisme is ook deze term afkomstig van de Franse filosoof Jacques Derrida (1930-2004).

Buitenland

In het buitenland zijn de belangrijkste architecten Peter Eisenman, Frank Owen Gehry, Coop Himmelb(l)au, Morphosis, Daniel Libeskind, Bernard Tschumi en Zaha Hadid.

Nederland

Het deconstructivisme is in Nederland nauwelijks vertegenwoordigd. Alleen het vroege werk van onderstaande architecten en enkele projecten van de buitenlandse architecten Coop Himmelb(l)au en Bernard Tschumi in Groningen kunnen tot het deconstructivisme worden gerekend.

Architecten

Ben F. van Berkel (1957) en Rem (Remment) Lucas Koolhaas (1944).