Neutelings Riedijk architecten

Willem Jan Neutelings (1959) start in 1990 zijn architectenpraktijk. Later sluit Michiel Riedijk (1964) zich bij hem aan.

De gebouwen die Neutelings Riedijk ontwerpen bestaan uit een bewerking van simpele geometrische vormen. De gebouwen lijken op sculpturen. Deze vormen hebben regelmatig overstekken. Om tot deze vorm te komen maken ze soms tot over de 100 maquettes. Daarna maken ze een ontwerp voor de vaak bijzondere gebouwhuid. Opmerkelijk in de ontwerpen zijn de opschriften op gevels of letters die functioneren als kolommen (Veenman Drukkers en Universiteitsgebouw de Minnaert). Met cartooneske ontwerpschetsen lichten ze het ontwerp/concept toe. Het boek "Aan het werk. Neutelings Riedijk Architecten" uit 2004 omschrijft de ontwerpmethodiek van het bureau. Hoewel Neutelings Riedijk meedoet aan een groot aantal internationale prijsvragen, realiseert het tot op heden vooral gebouwen in Nederland en Vlaanderen.

Willem Jan Neutelings deed voor zijn afstudeerproject "De Ringcultuur" onderzoek naar de rondweg van Antwerpen. Later ontwierp hij nog een project waarin de snelweg een grote rol speelde: De Tapijtmetropool bij het Prins-Clausplein bij Den Haag (1989-1990). Hij werkte vijf jaar bij het Office for Metropolitan Architecture van Rem Koolhaas (1981-1986). In 1987 richtte Willem Jan Neutelings zijn eigen architectenbureau op. Hij realiseert eind jaren tachtig onder andere twee appartementengebouwen in Antwerpen en een huis in Brasschaat. Hij werd echter bekend door het winnende, maar nooit uitgevoerde, ontwerp voor het Europees Octrooibureau (1989-1990) dat hij samen met Frank Roodbeen ontwierp. Neutelings kreeg in 1991 de Rotterdam Maaskantprijs voor Jonge Architecten. In 1992 richt hij samen met Michiel Riedijk Neutelings Riedijk Architecten op. Michiel Riedijk werkte in de periode 1989-91 samen met Juliette Bekkering. Zowel Riedijk als Neutelings geven les aan verschillende architectuuropleidingen. In 2010 won Neutelings Riedijk de BNA Kubus voor het gehele oeuvre.